Ey ârâm-ı canım!

Ne güzeldir ölmek senin gözlerinde

Bir kayın ağacı gibi

Ve yeşermek baharla

Kalbinde bir papatya gibi

Ey ârâm-ı canım!

Yüreğimde İbrahim’i bir ateş yanıyor

Demir dağlar eriyor

Nehirler buhar oluyor

Nice canlar kül olup sönüyor…

Ey ârâm-ı canım!

Senin kalbin buzlar ülkesi mi?

Neden erimez karlar bu topraklarda?

Kaç kardelen daha ölmeli?

Hangi körükle harlamalıyız bu ateşi?

İbrahim’i yakan ateş seni neden yakmaz?

Ey ârâm-ı canım!

Kibir dağlarının sultanı

Nice masumların celladı

Âşıkların ölüm fermanı

Aldaçı, Erlik, Albastı…

Sen miydin?

Not: Bu yazının tüm hakları fikirpusulasi.blogspot.com aittir. Tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması yasaktır.

Görüş ve önerileriniz için;

Gönülden Kaleme